Αλλά δεν θα τους περάσει ...

Εκεί ρωτήσαμε έναν από το χωριό αν ξέρει που βρίσκονται οι αντάρταις για να καταταγούμε, και μας είπε ότι είναι στο χωριό Δριγίλοβο, βέβαια αφού πρώτα συστηθήκαμε -όπως γράφω και στην προηγούμενη σελίδα- ο Αντωνάκης ήταν σε όλα μέσα και αφού ξεκινήσαμε και φθάσαμε κοντά 200 μέτρα, έξω από το χωριό, από ένα ύψωμα που ήταν κοντά στο μονοπάτι, ήταν δύο αντάρτες με τα πολιτικά και με όπλα μας φωνάξανε αλτ και σταματήσαμε και αφού μας ρώτησε που πάμε και τον είπαμε, ότι βγήκαμε για αντάρτες, μας πήρε και μας πήγε στο χωριό, -ο άλλος έμεινε στο ύψωμα παρατηρητής- μας πήγε σε ένα σπίτι που ήταν εκεί ένας με τα πολιτικά, και μας παράδωσε σ' αυτόν. Εκεί είδαμε στο δωμάτιο που έμενε μια αραβίδα Μάλινχερ και φυσεκλίκια κρεμαζμένα στον τοίχο, και καθόταν κοντά σε ένα τραπέζι και διάβαζε. Μόλις μας παρέδωσε ο παρατηρητητής σ' αυτόν και έφυγε αμέσως ρώτησε τον Αθηναίο Αντωνάκη για πιο σκοπό βγήκαμε στο βουνό και μιλούσανε με τον Αντωνάκη διότι αυτός ήταν μεγαλύτερος από εμάς κοντά τριάντα (30) χρόνων, και εγώ που τα γράφω 21 χρόνων.

Μόλις τελείωσαν την συζήτηση, τον Αντωνάκη τον έστειλε πίσω στο χωριό να δουλέψει στην παρανομία στην περιοχή. Από εκεί κατάλαβα ότι ο Αντωνάκης δεν ήταν μόνος πυρηνάρχης μας στο χωριό αλλά ήταν και κάτι παραπάνω. Εμείς οι δύο μείναμε με τους άλλους στο χωριό, καμιά εκατοσταριά (100) αλλά όλοι ήταν Εβραίοι και με τα πολιτικά και χωρίς όπλα, εμείς μόλις τους είδαμε απογοητευτήκαμε. Στις 28 Απριλίου ήρθαν άλλοι δύο (2) για αντάρτες και γινήκαμε τέσσερις (4) Ελληνες και οι άλλοι όλοι Εβραίοι. Μαγείρεψαν πλιγούρι, με κρεατικά, φάγαμε. Μετά το φαγητό ήρθαν δύο αντάρτες ντυμένοι στο χακί, και σταυρωτά τα φισεκλίκια, ο ένας είχε αυτόματο Στάερ και ο άλλος αραβίδα Μάλινχερ με δίκωχο και στέμμα ΕΛΑΣ και με μουστάκια και γενειάδα, πήραμε θάρρος και χαρήκαμε πάρα πολύ και είπαμε «να αυτοί είναι αντάρταις». (...)

Στο χωριό Κάτω Γραμματικό ήταν το συγκρότημα του καπετάν Μαύρου, το πραγματικό του όνομα ήταν Παλαμάς Χρίστος, στον αστικό στρατό ήταν ανθυπολογαχός, ήταν και παλικάρι πολύ τολμηρός. Την ίδια μέρα, μας έβαλε εις φάλαγγα κατά άνδρα και μέτωπο προς αυτόν και μας ρωτούσε έναν έναν για ποιο σκοπό βγήκαμε στο βουνό και από πιο μέρος είμαστε, και αφού είδε ότι μόνο τέσσερις (4) είμασταν Ελληνες και οι άλλοι όλοι Εβραίοι, διάταξε να περάσουμε από το γιατρό του συγκροτήματος -ο γιατρός ήταν ο συναγωνιστής Αλιχανίδης από την Βέροια- και αφού περάσαμε από τον γιατρό κράτησε εμάς τους τέσσερις (4), τους Εβραίους τους έστειλε στο χωριό Κουτσούφλιανη εκεί που ήταν τα Εμπεδα διότι από την ταλαιπωρία που τράβηξαν από τους Γερμανούς όλοι ήταν άρρωστοι. (..)

Τα άγνωστα ημερολόγια ενός αντάρτη


Ολοι οι εθνοπροδότες ήρθαν στην εξουσία με τη δύναμη και επένβαση των Αγγλων και άρχισαν να μας κυνηγάνε, να μας στέλνουν εξορίες, εκτελέσεις, βασανιστήρια να μας αποκαλούν Βούλγαρους, Οχρανίταις, κομμουνιστές, προδότες, ξενοκίνητοι και άλλα. Αλλά δεν θα τους περάσει η Ιστορία γράφτηκε και ο λαός ξέρει ποιοι ήταν οι προδότες και ποιοι πατριώτες και ο σοσιαλισμός θα νικήσει σε όλο τον κόσμο.

Τέλος

Περικλής Σελίδης

1922-2003

Σχόλια

  1. "η Ιστορία γράφτηκε και ο λαός ξέρει"
    Ε καλά δεν το συζητάμε αυτό!
    Έχει βέβαια και τις υπερβολές ο λόγος του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραίο ρε σύντροφε το κείμενο. Μες στην καρδιά μου μίλησε. Αυτοί κι αν δεν ήταν πετσιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πόσο πικρός ο τίτλος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου