Δεν ξέρω αν είναι για καλό ή για κακό αυτό το πράγμα…
Η πρόθεση είναι καλή… είναι όμως και αποτέλεσμα της απόγνωσης αυτών των δύο ανθρώπων… (Οσο ψύχραιμη και αξιοπρεπής κι αν φαίνεται να είναι η στάση τους και τα κείμενα τους) Και η απόγνωση, ο μεγάλος πόνος, δεν έχουν πάντοτε καλά αποτελέσματα…
Σκέφτομαι ότι κι εγώ πριν κάποιους μήνες βρισκόμουν σε απόγνωση για ένα προσωπικό θέμα που πολλοί γνωρίζουν γιατί το δημοσιοποίησα στο Blog μου. Για πολλά ποστ, το blog είχε γίνει σχεδόν μονοθεματικό. Παρέμεινε όμως blog. Μέσα σε 2000 και βάλε ποστ, τα επι του συγκεκριμένου θέματος δεν ξεπερνούν τα δέκα, άντε δεκαπέντε. Εδώ όμως στήνεται ένα blog πάνω στην απόγνωση…
Σίγουρα δεν είναι κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά. Συνέβη με ένα παλικάρι που έγραψε την περιπέτειά του με το καρκίνο και τις θεραπείες που έκανε. Ισως να έχει συμβεί και άλλες φορές και δεν τον γνωρίζω. Είναι όμως η πρώτη φορά που το θέμα (ΚΑΙ η απόγνωση) είναι γνωστή στο πανελλήνιο. Εχει συνταράξει την ελληνική κοινωνία. Εγινε επί μήνες πρωτοσέλιδο και πρώτο θέμα σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Ακρη δεν βγήκε. Η Νατέλα και ο Δημήτρης αποφάσισαν να συνεχίσουν την προσπάθειά τους να μάθουν την αλήθεια μέσω του blog. Δεν ξέρω αν έτσι θα βρουν την άκρη. Φοβάμαι πως ούτε έτσι θα την βρουν… Ξέρω όμως ότι αυτό το κάνουν διότι από πουθενά αλλού δεν μπορούν να βοηθηθούν. Ούτε από την αστυνομία ούτε από τους ντετέκτιβ ούτε από την τοπική κοινωνία ούτε από την ευρύτερη, ελληνική κοινωνία ούτε από κανέναν αρμόδιο ή αναρμόδιο. Βρίσκονται στο κενό. Βιώνουν έναν εφιάλτη που τώρα αποφάσισαν να τον κοινοποιήσουν ΟΙ ΙΔΙΟΙ χωρίς την –αισχρή πολλές φορές- διαμεσολάβηση των Μέσων. Ότι θέλουν να πουν το λένε –και θα το λένε- χωρίς περικοπές, χωρίς μοντάζ, χωρίς μεγάλους τίτλους…
Όλα καλά (;;;) μέχρις εδώ…
Όμως κι αν ακόμη αυτού του είδους η χρήση των μπλογκ θα έπρεπε να είναι αναμενόμενη, δεν ξέρουμε σε τι μπορεί να οδηγήσει. Όχι αυτό καθ’ εαυτό το “findalex” αλλά αυτά που θα ακολουθήσουν…
Τι θέλω να πω;
Πριν από λίγα μόλις χρόνια έκανε την εμφάνισή του ένα φαινόμενο που αυτή τη στιγμή λίγο πολύ καθορίζει ένα μεγάλο μέρος του τηλεοπτικού περιεχομένου: όποιος δεν έβρισκε το δίκιο του απέναντι στο κράτος, στις υπηρεσίες, στον ανταγωνιστή ακόμη και στον γείτονά του έτρεχε στον κυρ-Νίκο, στον κυρ-Μάκη, στον κυρ-Παπαδάκη, στον κυρ-Ευαγγελάτο. Μέχρι και απαγωγέας λεωφορείου είχε ζητήσει να μιλήσει «μόνο στον Τριανταφυλλόπουλο» διότι κανέναν άλλον δεν εμπιστευόταν. Ηταν τότε που οι δημοσιογράφοι επωμίστηκαν τον ρόλο του εισαγγελέα, του ανακριτή, του διαπραγματευτή, του αστυνομικού, του εξομολογητή ΑΝΑΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ρόλους που είχαν πάψει να υπάρχουν ουσιαστικά και ικανοποιώντας το κοινό αίσθημα. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε και τα ζούμε τώρα. Ηταν που ήταν στραβό το (τηλεοπτικό) Μέσο το έφαγαν και οι τηλε-εισαγγελείς!
Στα blog τι θα συμβεί;
Δεν ξέρουμε!
Μπορεί τα καλύτερα! Να βρεθεί μέσα από την κοινότητα η αλήθεια για την τύχη του Αλεξ!
Όμως κι αν ακόμη συμβεί αυτό δεν θα πάψει να υπάρχει ένα θεμελιώδες λάθος: η υποκατάσταση από ένα Μέσο του ρόλου που θα έπρεπε να είχαν παίξει οι Θεσμοί. Να αναζητήσουν και να αποκαταστήσουν την αλήθεια. Να συλλάβουν και να τιμωρήσουν τους ενόχους. Να φροντίσουν και να στηρίξουν τη μάνα!
Αν το Μέσο κάνει αυτή τη δουλειά –επειδή έτυχε- δεν σημαίνει ότι το αυριανό πρόβλημα θα αντιμετωπισθεί!
(Να πάω και στο δικό μου παράδειγμα: οφείλω πολλά στους συν-bloggers μου για την στήριξη που μου πρόσφεραν όταν ήμουν σε απόγνωση. Το παιδί μου έγινε καλά και είναι υγιές όχι εξ αιτίας των blogs όμως αλλά επειδή βρέθηκαν δύο πολύ καλοί γιατροί. ΟΜΩΣ: Η Θεσσαλονίκη εξακολουθεί να ΜΗΝ έχει παιδιατρικό νοσοκομείο και ο επόμενος πατέρας μπορεί να μην είναι blogger!!!).
Μπορεί λοιπόν να συμβούν ΚΑΙ τα χειρότερα! Να εμπεδωθεί ότι ΜΟΝΟ με ατομικές λύσεις θα βρούμε το δίκιο μας! Ότι οι θεσμοί θα παραμείνουν εσαεί άχρηστοι και ανίκανοι να βοηθήσουν τους πολίτες!
Και τότε…
Άλλος θα τρέχει στον Μάκη…
Άλλος θα ανοίγει Blog της απόγνωσης…
Άλλος θα πάρει μια επαναληπτική καραμπίνα και θα αρχίσει να θερίζει κόσμο…
Άλλος ένα αεροπλάνο και θα πέσει πάνω στη Βουλή…
Το αποκλείουμε;
(Όπως και να έχει νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να τους συμπαρασταθούμε, να τους στηρίξουμε όσο γίνεται έστω και μέσα από το Blog τους, το έχουν ανάγκη!)
Καταλαβαίνω τη σκέψη σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα οι Θεσμοί δεν λειτουργούν εδώ και πολύ καιρό για αυτό το θέμα.
Ή για να μην είμαι εντελώς άδικη, λειτουργούν σε ρυθμούς χελώνας.
Είτε υπάρχει, είτε όχι αυτό το μπλογκ.
Και από την άλλη, προσωπικά, θεωρώ πως δεν είναι ένας οποιοδήποτε πολίτης που ζητά να βρει το δίκιο του. Που και να το βρει μετά από ένα, δύο , τρία χρόνια, την ίδια ένταση θα έχει.
Μιλάμε για μια μάνα.
Που ψάχνει να βρει ένα παιδί.
Και κάποιοι τρίτοι, έξω από το χορό, όπως εσένα κι εμένα ίσως, που συγκλονίστηκαμε, που στενοχωρηθήκαμε, συνεχίσαμε τη ζωές μας.
Εκείνη όχι.
Ψάχνει να κρατηθεί, τώρα που η λογική παλεύει να πνίξει την Ελπίδα.
Για αυτό και μόνο το λόγο, ας ευχηθούμε να βγει μόνο καλό από ένα τέτοιο μπλογκ.....
Με τιμή
Ναταλία
Δεν ήξερα τίποτε για το παιδί σου και κόλλησα ανατρέχοντας στο παρελθόν σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο συγκεκριμένο κείμενο με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο. Και πολύ μου άρεσε η προσέγγιση και η επέκταση που έκανες. Λίγες φορές συμφωνούμε τόσο πολύ.
Άνεμε, δεν βρίσκω απ ό,τι διάβασα στο συγκεκριμένο blog τίποτα που να δείχνει απόγνωση αλλά αντίθετα δύναμη. Οι άνθρωποι όπως διαβάζω, αποφάσισαν να μας ενημερώνουν οι ΙΔΙΟΙ για όλα, όσα σχετίζονται με την εξαφάνιση του γιου τους, Αλέξανδρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι αυτοί οι άνθρωποι να την διατηρήσουν την δύναμή τους διότι από τίποτε άλλο δεν πτοούνται οι ΘΕΣΜΟΙ εκτός από την συνεχή ενημέρωση του ΚΟΙΝΟΥ.
Τα ΜΕΣΑ στα οποία αναφέρεσαι κάποτε εγκαταλείπουν διότι έρχονται νέες "ειδήσεις" για "ξεψάχνισμα".
Δεν έχει καμιά σχέση το δικαίωμα αυτών των ανθρώπων να προβάλλουν τον αγώνα τους αφού οι γραφειοκρατικοί θεσμοί και η υποκρισία της τοπικής κοινωνίας δεν απέδωσε, με τους κινδύνους που παραθέτεις. Μην βάζουμε στην ίδια θέση εκείνον που "θα πέσει πάνω στην Βουλή" με το αεροπλάνο και εκείνον που "θα πάρει μια επαναληπτική καραμπίνα και θα αρχίσει να θερίζει κόσμο" με εκείνον που αποφασίζει να αποκτήσει ΔΙΚΗ του ΦΩΝΗ.
Αυτή την ΘΕΣΗ απέναντι στα πράγματα "αξίζει" να στηρίξουμε μήπως και "πέσει" η υποκρισία που "θερίζει" τους θεσμούς και τις τοπικές κοινωνίες...
Natalia >>>
ΑπάντησηΔιαγραφή“Για αυτό και μόνο το λόγο, ας ευχηθούμε να βγει μόνο καλό από ένα τέτοιο μπλογκ.....”
To εύχομαι!!!
ο δείμος του πολίτη >>>
Περασμένα και περαστικά…
dianathenes >>>
«Άνεμε, δεν βρίσκω απ ό,τι διάβασα στο συγκεκριμένο blog τίποτα που να δείχνει απόγνωση αλλά αντίθετα δύναμη.»
Η απόγνωση αυτών των ανθρώπων είναι και υπαρκτή και απόλυτα δικαιολογημένη. Η δύναμή τους προφανής. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο…
«Μακάρι αυτοί οι άνθρωποι να την διατηρήσουν την δύναμή τους διότι από τίποτε άλλο δεν πτοούνται οι ΘΕΣΜΟΙ εκτός από την συνεχή ενημέρωση του ΚΟΙΝΟΥ.»
Συμφωνώ!
»Μην βάζουμε στην ίδια θέση εκείνον που "θα πέσει πάνω στην Βουλή" με το αεροπλάνο και εκείνον που "θα πάρει μια επαναληπτική καραμπίνα και θα αρχίσει να θερίζει κόσμο" με εκείνον που αποφασίζει να αποκτήσει ΔΙΚΗ του ΦΩΝΗ.»
Δεν τους βάζω σε καμιά περίπτωση στην ίδια θέση. Λέω όμως ότι μπορεί στο άμεσο ή στο λίγο πιο μακρινό μέλλον κάποιοι να τοποθετήσουν εαυτούς στην ίδια θέση διεκδικώντας το παράλογο ή το ακραίο. Μιλώ για την εξέλιξη των πραγμάτων και όχι για το συγκεκριμένο…
»Αυτή την ΘΕΣΗ απέναντι στα πράγματα "αξίζει" να στηρίξουμε μήπως και "πέσει" η υποκρισία που "θερίζει" τους θεσμούς και τις τοπικές κοινωνίες...»
Ναι! Αλλά ταυτόχρονα, ζώντας σε μια δημοκρατική κοινωνία –ή διεκδικώντας μια δημοκρατική κοινωνία- θα πρέπει να στηρίζουμε και τους θεσμούς ή αν πλέον δεν λειτουργούν, να τους αλλάξουμε…
Πριν από λίγο μπήκα και διάβαζα κάποια σχόλια στο blog. Ενας ανόητος γράφει πως απορεί γιατί «δεν έχετε ακόμα αρπάξει 2 καραμπίνες και αρχίσει να καθαρίζετε κόσμο και κοσμάκη».
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΥΤΑ φοβάμαι. Κι αυτούς τους ανόητους. Αύριο μπορεί να εμφανιστούν κάποιοι ανώμαλοι που θα βρίζουν την Νατέλα και τον Δημήτρη. Μήπως δεν τους έχει συμβεί εκεί έξω; Μήπως δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο και εδώ μέσα; Αυτούς τους κακόβουλους που θα εμφανιστούν πως θα τους αντέξουν;
Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να προσεγγιστεί το θέμα θεωρητικά σε μια περίπτωση που μετράει το αποτέλεσμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωτίστως και ξερά ένα μπλογκ είναι μια πλατφόρμα δημοσιεύσεων με κόντεντ μάνατζερ, ένα εργαλείο που επιτρέπει στον καθένα να δημοσιοποιεί χωρίς διάμεσα και φίλτρα αυτό που θέλει.
Αν οι γονείς κρίνουν πως το εργαλείο αυτό πιθανώς να εξυπηρετήσει τους σκοπούς τους, πάσο, μπράβο τους και respect. Μπορεί στην τελική η σκοπιμότητα να μην είναι μόνο η ενημέρωση ή η εύρεση στοιχείων (πόσο αμφίβολο το ενδεχόμενο αυτό!), αλλά το απλούστερο - να μην αφήσεις οτιδήποτε που να μην έχεις κάνει, να έχεις χρησιμοποιήσει κάθε μέσο, οι λόγοι ευνόητοι. Αυτά τα πράγματα είναι πέρα από κάθε κριτική.
Όσο για τους ανόητους ή κακόβουλους που πιθανώς να βρεθούν, οι καταταλαιπωρημένοι αυτοί γονείς έχουν δείξει πως δεν τους λείπει ούτε δύναμη ούτε μυαλό. Αισθάνομαι λίγη απέναντι σε όλο αυτό και εύχομαι καλή επιτυχία στο σκοπό τους.