συνάντηση με τον Θάνο Μικρούτσικο...

[...]

Μήπως τελικά έχουμε αλλεπάλληλες γενιές της ήττας; Μήπως το καλύτερο σκορ το οποίο μπορεί κάποιος να προσδοκά είναι μια ισοπαλία ή μήπως ακόμη και μ' ένα γκολ της τιμής θα πρέπει να είμαστε χαρούμενοι;

Για μένα δεν υπάρχει ήττα όταν αγωνίζεσαι, ακόμη κι αν σε νικούν. Ηττα είναι όταν παραδίνεσαι χωρίς να παίξεις. Δεν αγωνίστηκε η γενιά της Κατοχής και του Εμφύλιου; Δεν αγωνίστηκε η γενιά του Πολυτεχνείου; Από ποιους έγινε το Πολυτεχνείο; Από σαράντα ανθρώπους; Από ολόκληρη αυτή τη γενιά έγινε. Και στο κάτω κάτω και τι έγινε αν δεν φτάσαμε στην Ιθάκη; Υπο μίαν έννοια δε φτάνεις ποτέ ή όταν φτάσεις μπορεί να μην είναι πια εκεί η Ιθάκη και να χρειαστεί να βάλεις άλλο προορισμό.

Και η σημερινή, η τρίτη γενιά μετά τη μεταπολίτευση;

Θα σας πω αυτό που λέει ο Σαββόπουλος στους «Αχαρνής»: «εδώ ο μουσικός σηκώνει τα χέρια ψηλά». Φαίνεται να διαμορφώνεται μια γενιά, η οποία η μισή μοιάζει να κυνηγάει την τύχη της μεμονωμένα και η άλλη μισή να αγωνίζεται στο δρόμο. Και να σας πω και κάτι; Δεν με ενδιαφέρει κι αν αγωνίζεται και σωστά.

Τι εννοείτε;

Δεν με ενδιαφέρει αν όλα τα αιτήματα των παιδιών σήμερα είναι σωστά ή όχι. Βλέπω, για παράδειγμα, στην τηλεόραση να ρωτούν νέους φοιτητές «κι εσείς τι θέσεις έχετε;». Γιατί θα έπρεπε, κύριε δημοσιογράφε, να έχει θέσεις το παιδί των 20 - 21 ετών για την Παιδεία; Του δώσαμε ένα πολύ καλό πανεπιστήμιο και το χάλασε; Ενα άθλιο πανεπιστήμιο του παραδώσαμε. Εχουμε την απαίτηση τώρα απ' αυτό το παιδί να μας πει πώς θα το φτιάξουμε;

[...]

Τελικά, υπάρχει σήμερα πολιτικό τραγούδι ή επιμένετε σε εκείνο που είχατε πει πριν 1-2 χρόνια ότι το σημερινό πολιτικό τραγούδι είναι το «Ολα Καλά» του Σάκη;

Οχι, το είχα πει λίγο διαφορετικά. Κατ’ αρχήν πιστεύω ότι υπάρχει πολιτικό τραγούδι και στη δική μας πλευρά. Οι Κατσιμιχαίοι, για παράδειγμα, έχουν γράψει πολιτικά τραγούδια, ο Μάλαμας, ο Λαυρέντης γράφουν πολιτικό τραγούδι. Απλώς κάποιοι ψάχνουν να βρουν το πολιτικό τραγούδι έτσι όπως ήταν πριν και λίγο μετά τη μεταπολίτευση. Αυτό είναι λάθος. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και αντιδραστικό πολιτικό τραγούδι και τέτοιο είναι το «Ολα καλά». Το οποίο τι λέει; Οτι σ’ αυτή την κοινωνία της κομπίνας, της διαπλοκής, του λάιφ στάιλ όλα είναι καλά. Αρκεί να έχεις ένα κάμπριο, να πηγαίνεις στη Μύκονο, μια ωραία μοντέλα και όλα καλά! Αυτό είναι μια βαθύτατα πολιτική θέση κι ένα βαθύτατα πολιτικό, αντιδραστικό τραγούδι.
[...]

Είμαι κατά της άντλησης πληροφοριών και της οριζόντιας ανάγνωσης. Είμαι υπέρ της κάθετης βουτιάς. Κι αυτό θέλω να το μάθω και στα παιδιά μου, ειδικά τα δύο μικρότερα, το Στέργιο που είναι έξι και την Αλεξάνδρα που είναι έντεκα. Να αρχίσουν να κατεβάζουν βιβλία από τη βιβλιοθήκη και να μάθουν να κάνουν κάθετες βουτιές στη γνώση, γιατί διαφορετικά θα καταφέρουν να είναι ενημερωμένοι, αλλά δε θα ξέρουν πού τους παν' τα τέσσερα.

[...]
Αποσπάσματα από μια συνέντευξη με τον Θ.Μ.