ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
...Οι Τούρκοι ήσαν υπέροχοι. Μαχητές, παθιασμένοι, «διαβασμένοι», φιλικοί. Αντιμετώπισαν ένα εχθρικό και -σχεδόν στο σύνολό του- γελοίο κοινό, που νόμισε πως με τη φαιδρότητα και την ύβριν ανασταίνει το «Εικοσιένα». Και μας πήραν τα σώβρακα... Αλλά το πρόβλημα δεν είναι η βαρειά ήττα, ο ύπνος του αμετανόητου Ρεχάγκελ και η κακή βραδιά του Νικοπολίδη. Ούτε καν οι αθλιότητες της ναζιστικής δράκας και των φασιστοειδών που ασχημονούσαν. Το πρόβλημα είναι η αγωγή σύνολης της εξέδρας. Ο πολιτισμός της. Δηλαδή, η παντελής έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού προς τον εαυτό της... Τι άλλο συνιστά το γιουχάισμα του εθνικού ύμνου της Τουρκίας; Πρέπει να είναι κανείς ηλίθιος, φασίστας ή... πολύ «Ελληνας» να μην καταλαβαίνει την ύβριν. Και τι πάει να πει ότι και οι Τούρκοι είχαν κάνει τα ίδια; Θλιβερές παρουσίες δεν ήσαν οι σεσημασμένοι νεοναζί με τον στόκο στο μυαλό και τον αγκυλωτό στα μάτια. Θλιβερή ήταν ολόκληρη η εξέδρα, που δεν έβαλε στη θέση της τα φασιστοειδή. Που δεν χειροκρότησε θερμά τον εθνικό ύμνο της γείτονος, αλλά και τους άξιους νικητές (κάτι χλιαρά χειροκροτήματα στο τέλος, δεν αμβλύνουν τις εντυπώσεις)... Αλλά πού είναι οι ταγοί και οι ιθύνοντες να επέμβουν παιδευτικά; Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, ο αρμόδιος υπουργός, ο Αρχιεπίσκοπος, οι αρχηγοί των κομμάτων... Να δώσουν συγχαρητήρια στους γείτονες και να στηλιτεύσουν χωρίς δισταγμό τις απρέπειες και την ύβριν... Μια χώρα που σέβεται τον εαυτό της, θα φρόντιζε να μάθει στα παιδιά της -από το Δημοτικό μέχρι το Λύκειο- τι εστί σεβασμός προς τον άλλον, τι σημαίνει εθνικός ύμνος. Αλλά ποιος να πάρει πρωτοβουλία; Η πολυπράγμων κυρία Γιαννάκου ή οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί; (...Παρεμπίπτον: ούτε μια λέξη δεν βρήκε να πει ο Αρχιεπίσκοπος για τους νεοναζί που έκαψαν το περιώνυμο βιβλίο Ιστορίας. Συγχαρητήρια!) *** Μωρέ και τον Καραϊσκάκη θα γιουχάιζε αυτός ο εσμός...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου