Το τοπίο καταρρέει. Τίποτα δεν μοιάζει πλέον ικανό να κρατήσει όρθιες τις παλιές καταστάσεις, τα πρόσωπα με τις εδραιωμένες θέσεις. Οι ρωγμές που εδώ και δύο σχεδόν δεκαετίες είχαν εμφανιστεί στα μεγάλα συγκροτήματα και είχαν σοβαντιστεί και μασκαριστεί με ψιλομερεμέτια, τον τελευταίο καιρό γίνονται χάσματα που καταπίνουν τα ντουβάρια, τα πατώματα και τα ταβάνια. Με τον πανικό στο μάτι ξυπνάνε οι «βασιλιάδες», οι «βαρόνοι» και οι αυλικοί τους, με τον πανικό κοιμούνται. Ο θάνατος τους έχει χτυπήσει εδώ και καιρό τον αριστερό ώμο. «Ψιτ, φίλε, εσύ δεν θα έπρεπε να είσαι ακόμη εδώ! Θα έπρεπε να έχεις ήδη κάνει τσεκ-άουτ τα μπαγκάζια σου! Όχι τσεκ-άπ! Τσεκ-άουτ! Φεύγουμε! Φεύγεις από την gate-9!». Σαν να μην το πήραν χαμπάρι ή σαν να παριστάνουν ότι δεν ένιωσαν την παγωνιά να τους τυλίγει. Κι ας έχουν φύγει κανά-δυό –ο ένας πρόσφατα. Αλλάζουν αίμα, αλλάζουν καρδιές, αρτηρίες, φλέβες, κάνουν λέιζερ στους θρόμβους τους, στα πόδια. Σπάνε τις φυσαλίδες που κάποια στιγμή θα βρουν τον δρόμο προς την αορτή και «παφ» θα σκάσουν μαζί με την ζωή τους, μαζί με τις αυτοκρατορίες τους. Πιο τραγικοί και από τον Ληρ. Αυτός τουλάχιστον την ψυλλιάστηκε την δουλειά. Τα είδε τα παιδιά του να του τραβάνε τα κρέατα και το στέμμα από το κεφάλι. Είδε. Κι έγινε τραγικός. Εγινε ποιητής. Πρόλαβε κι έγινε από βασιλιάς της Ζωής, βασιλιάς του Θανάτου. Φωτεινός λίγο πριν το Σκοτάδι. Τούτοι εδώ βαλσαμώνονται από μόνοι τους μπας και την σκαπουλάρουν. Μια μέρα, βγαίνοντας από τη λιμουζίνα, θα δουν το κηδειόχαρτο κολλημένο πάνω στη μαρμάρινη κολώνα, θα σκύψουν, θα διαβάσουν το όνομά τους και θα κάνουν μεταβολή. Κάποιο ντελίβερι-μπόι θα τους δει για τελευταία φορά πάνω στη νησίδα της λεωφόρου. Και μετά δεν θα τους ξαναδεί ποτέ κανείς!
...
ΠΟΛΥ σχετικό: Για τα «δώρα» στον Τύπο
Στις τρεις τσόντες και μία εφημερίδα δώρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή