«Εδώ, εδώ κοιτάξτε τα αίματα». Με τα χίλια ζόρια προσπαθούσε η κάμερα να ζουμάρει στα λιγοστά αίματα, στο πλατύσκαλο. Όμως ο ρεπόρτερ δεν εγκατέλειπε την προσπάθεια να σκηνοθετήσει το splatter του. «Ορίστε τα αίματα του διοικητή του ΙΚΑ! Να τα αίματα!». Η στέντι-καμ γυρόφερνε στους μουτζουρωμένους από τη Σήμανση τοίχους και τις πόρτες των διαμερισμάτων. Ανέβαινε, κατέβαινε και ξανά πάνω και πάλι κάτω. Κίτρινοι τοίχοι με χιλιάδες γκρίζες πινελιές σαν του Βαν-Γκογκ. Η νωπογραφία ενός εγκλήματος πάθους. Την ίδια ώρα στα «παράθυρα» κρεμιόταν ολόκληρη η μπουγάδα με τα πλυμένα και τα άπλυτα του θύματος και του ζευγαριού ενώ κάθε λίγο και λιγάκι κάποιοι έχυναν τα μπουγαδόνερα στα μούτρα μας. Πάρε αίμα κόσμε! Πάρε μουτζούρα! Πάρε φρέσκια σάρκα, ανθρώπινη! Πάρε, πάρε! Πάρε πράμα, «να συγκλονιστεί το πανελλήνιο»!
Μια μέρα μετά…
Σε κάποιο φαστ-φουντάδικο της Αθήνας γίνεται ληστεία. Δύο αστυνομικοί κυνηγούν τους δράστες. Μετά από λίγα λεπτά ο ένας δράστης πέφτει νεκρός με μια σφαίρα στο κεφάλι. Εδώ είναι πιο συγκρατημένα τα πράγματα. Ούτε σεξ είχε ούτε δημόσια πρόσωπα «έπαιζαν» ούτε αίματα είδαμε. Μόνο τη Σήμανση να μουτζουρώνει τις πόρτες είδαμε και πολύ μας ήταν. Κι όμως, κι εδώ είχαμε σκοτωμό. Και εδώ είχαμε νεκρό. Όμως το σενάριο δεν ήταν καλό. Δεν «πουλούσε». Ποιος να ενδιαφερθεί για έναν ασήμαντο, ανώνυμο νεκρό; Ούτε καν για αυτοτελές επεισόδιο αστυνομικής σειράς δεν κάνει. Ούτε καν ηθικοπλαστικό δίδαγμα δεν βγάζει. Και σιγά δηλαδή «μην συγκλονιστεί το πανελλήνιο»! Ψεκάστε, μουτζουρώστε, τελειώσαμε!
Μια μέρα μετά…
Σε ένα χωριό της Μακεδονίας. Σωματέμποροι υποβάλλουν επί τέσσερις μήνες σε φριχτά βασανιστήρια μια Βουλγάρα την οποία κρατούσαν φυλακισμένη σε στάβλο. Την άφηναν νηστική, την τάιζαν περιττώματα, την χτυπούσαν ανηλεώς, την έκαιγαν και τη βίαζαν συστηματικά, ενώ την έδεναν με το λουράκι του σκύλου για να μην δραπετεύσει από το φριχτό κολαστήριό της (Αγγελιοφόρος 13/2/2007). Εδώ δεν έχει μουτζούρες της Σήμανσης. Εδώ είναι ΟΛΑ μια φριχτή μουτζούρα. Μια αδιανόητη μουτζούρα που καλύπτει τα πάντα. Μουτζούρα και σιωπή. Για μια ακόμη φορά, όπως και στην περίπτωση της δολοφονίας του Αλεξ, κανείς «δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα». Κανείς «δεν πήρε χαμπάρι τίποτα». Φόβος; Αδιαφορία; Πραγματική άγνοια; Λες «ας δεχτώ την τρίτη εκδοχή» κι ύστερα όμως σκέφτεσαι πως αν σε ένα τόσο δα χωριό οι κάτοικοι δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει δύο βήματα από τα νοικοκυριά τους, τότε οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων τι μπορούν να αντιληφθούν; Τίποτα!
Ή μάλλον όχι…
Μπορούμε να αντιληφθούμε μόνο αυτό που μας δείχνει η τηλεόραση: την μουτζούρα! Αυτήν που κρύβει την πραγματικότητα!
Κι όπως, μέσα στην αφέλειά της, είπε και η θεία που παρακολουθεί ανελλιπώς –όπως και όλοι μας- τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ: «τα αίματα ξεπλένονται με λίγη χλωρίνη, όμως αυτή η μουτζούρα δεν φεύγει με τίποτα!».
δεν ξέρω ρε συ Αντρέα,
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω πως μεγαλύτερη μουτζούρα προκαλούμε εμείς που ασχολούμαστε ξανα και ξανά με το ίδιο γεγονός παρά αύτοι που κάνουν το ρεποστάζ.... έτυχε και είδα ειδήσεις χθες στο μέγκα και όλα αυτά που λες τα σκεύτικα.... αλλά σήμερα στην δουλειά μου ούτε που ασχολήθηκα.
ασχολήθηκα όμως να δείξω το πόσο πόνεσε η καρδιά μου στο κλείσιμο του μηχανουργειίου παραδίπλα, που ήταν μια αίθουσα διδασκαλίας για μένα και οι άνθρωποι και ο χώρος.... 'ηπιαμε τα κρασιά μας και τις ρακές μας για την συνεργασία μας
αυτή η κουβέντα του μαστρο-Κώστα,
" ότι θες κορίτσι μου "
για μένα είναι όλη μου η ποεριουσία
ενδεχομένως άσχετη με το προκείμενο
αλλά σκασίλα μου
έκλεισε ένα μαγαζί σήμερα
απ αυτά που θα μπορούσαν κάποιοι να θαυμάσουν ως
"εικαστική πρέμβαση" του σιδήρου στην ζωή μας.ΑΥΤΟ με πονάει!
Ξέρεις πως είναι να πυρώνεις το σίδερο και να του δίνεις μορφή ;
αλχημεία
trapped
Η μουτζούρα είναι δική μας επειδή απλά την παρακολουθούμε. Είναι δική μας επειδή αφήνουμε ρεμάλια να διαμορφώνουν συνειδήσεις με βάση το σεξ και τη βία. Δεν έχουμε άλλα προβλήματα ή άλλα ζητήματα προς ενημέρωση;
ΑπάντησηΔιαγραφή