M. Χατζιδάκις
Και (πόσο αλήθεια!) σχετικό κι αυτό που γράφει σήμερα ο Θανάσης Νιάρχος στα ΝΕΑ: Ταξίμετρο ή ανθρωπόμετρο
απόσπασμα:
"..."
"Η τραγελαφική κατάσταση του κόσμου μας οφείλεται σε μια χυδαιότητα που εκφράστηκε κάποια στιγμή και, χωρίς δυνατότητα να ανακληθεί, έμεινε μετέωρη ανάμεσα σε δύο αγνώστους. Σίγουρα αν ο νεαρός δεν συζητούσε για το life style και δεν χρησιμοποιούσε κινητό δεν θα είχε ποτέ απευθυνθεί με τον τρόπο αυτό στον οδηγό του ταξί. Το ότι είχε μισθώσει για ορισμένο χρόνο το ταξί, δεν τον μετέφερε αυτόματα σε πλεονεκτική θέση ώστε, εκ προοιμίου, να μεταβάλλεται ο οδηγός σε υποτακτικό του. Ανατριχιάζει κανείς στην ιδέα ότι το απειράριθμο πλήθος που υιοθετεί το life style και χρησιμοποιεί το κινητό μπορεί ανά πάσα στιγμή να βασανίσει όσους συνειδητά αρνούνται και το ένα και το άλλο. Πόσο καταλυτική όμως υπόθεση παραμένει η χυδαιότητα στις ολιγόλεπτες, χωρίς συνέχεια, σχέσεις, το διαπιστώνει κανείς όταν αντικρύζει την κορυφούμενη, συχνά χωρίς λόγο, βαρβαρότητα στους δημόσιους οργανισμούς και τις υπηρεσίες, τόσο από πλευράς εξυπηρετούμενων πολιτών όσο και «εξυπηρετούντων» υπαλλήλων. Όμως η χυδαιότητα προς έναν άγνωστο, συνιστά μια κατάθεση που θα εξοφληθεί με τον ίδιο, ή πιο επιδεινωμένο ακόμη τρόπο, από άλλους αγνώστους τους οποίους αυτός που πρωτοεκφράστηκε χυδαία δεν πρόκειται να υποψιαστεί καν την ύπαρξή τους".
Ο Θανάσης Θ. Νιάρχος είναι ποιητής, συνεκδότης του περιοδικού «Η λέξη».
....και την κάθε λογής χυδαιότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε αυτό. Αλλά Ανεμε τι εστί χυδαιότητα σήμερα;
Ο,τι και πάντοτε, δηλαδή το ακριβώς αντίθετο του «παις ων κόσμιος, έφηβος εγκρατής, μέσος δίκαιος, γηράσκων σύμβουλος σοφός και γέρων μη τον θάνατον φοβούμενος» όπως είχε πει το Μαντείο των Δελφών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ακόμη "η επίδειξη του νέου πλούτου με τα πιο κραυγαλέα του συμπαρομαρτούντα, ο θεωρούμενος απαραίτητος συνδυασμός του χιούμορ, της ευφυίας, της γνώσης και του κριτικού πνεύματος με τη «μαγκιά», τη χυδαία έκφραση και την προσποιητή ελευθεριότητα" όπως είχε γράψει κάποτε ο Στρατής Στρατήγης.
τους κάλπηδες αυτού του κόσμου κοινώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήθα συμφωνήσω κι εγώ αν μου επιτρέπεται.
Πολύ σημαντικό το ποστ σου! Ο καθημερινός πολιτισμός,είναι αυτός. Και αν εδώ οι άνθρωποι είναι ευγενικοί από τυπικότητα και μόνο τις περισσότερες φορές, εμένα πάλι με έχει βοηθήσει να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να περιφρονούσε ο Χατζιδάκις...όμως άν κοιτάξει κανείς στο ακροατήριο της εκδήλωσης θα μπορούσε ν' αναγνωρίσει αρκετούς οι οποίοι δεν στοχεύουν και δεν στοχεύσανε ποτέ σε καμμιά "πνευματική νεότητα". Αυτό νομίζω είναι το τραγικό κομμάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δρυός πεσούσης πάς ανήρ ξυλεύεται"
Για τον Νιάρχο και τα περί χυδαιότητος χμμμμ...
Εχουμε γεμίσει γέροντες οι οποίοι
απαιτούν να έχουν υποτακτικούς;-)
Ο νεαρός είχε λεφτά και μπορούσε να πληρώσει.Αυτό του πρόσφερε μια στιγμιαία αίσθηση παντοδυναμίας.Μιλώ ,δηλαδή, για εκείνο το ύφος του αλαζόνα που λέει "ΕΓΩ σε πληρώνω".Στην συγκεκριμένη φράση το εγώ μετράει περισσότερο από τα λεφτά.Βέβαια πριν τις βιαστικές κρίσεις καλό θα ήταν να γνωρίζαμε τις προηγούμενες εμπειρίες του νεαρού με τους ταξιτζήδες.Πάντως για να χαριτολογήσω ήταν γενναιόδωρος.Αρχικά είπε "να πληρώσουμε" και αργότερα κατέβαλλε το αντίτιμο μόνος του.Αυτή είναι η καθομιλουμένη και καλό είναι να την γνωρίζουμε όσο γίνεται καλύτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ζήτημα είναι όμως ότι η υποκουλτούρα ταΐζει πολύ κόσμο -και τον ίδιο το Μάνο κάποτε".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία μοναδική χυδαιότητα καλύπτει -ακόμα από το κιτς της χούντας- όλη την εποχή μας με έμφαση στο μπούτι και το βυζί της τραγουδίστριας με το μίξερ στο στόμα, που στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας σε κορμιά που εκπορνεύονται τάχα για την τέχνη και ουσιαστικά για τη δημοσιότητα.
Μου άρεσε το απόσπασμα.