Μην περιμένετε σχόλια και απόψεις…

…περί του τι συνάντησα όταν, γυρίζοντας από Βερολίνο, άνοιξα μερικά blog φίλων!

Ούτε ίσες ούτε μακρινές ούτε κοντινές αποστάσεις!

Είμαι «αλλού» και θα παραμείνω «αλλού» για τα επόμενα 17 έτη του βίου μου!

Εις το εξής θα bloggaro χωρίς να επιζητώ να σηκωθεί κύμα ντε και καλά. Και θα το κάνω –όσο αυτό είναι δυνατόν- εξίσου «φυσικά» όπως όταν μπαίνω σε λεωφορείο, αεροπλάνο, τσιπουράδικο, βιβλιοπωλείο, δισκάδικο. Σαν να το έκανα πάντα… Τα ενδο-blog-ικά ποσώς πλέον θα με ενδιαφέρουν ή τόσο όσο και τα ενδο-λεωφορειακά, ενδο-τσιπουραδικά, ενδο-μουσικά… Με το μέτρο της καθημερινότητας κάποιου που τον ενδιαφέρει η επικοινωνία με το περιβάλλον του για να ξέρει απλώς το που πατά και που βαδίζει…

Κατά τα λοιπά γνωστά περί του monitoring-war, με καλύπτει απόλυτα το: Δεν είναι μόνο κουραστικό. Καταντάει και γελοίο.

Αυτά και τέλος και σε σχόλια, όσο ευγενώς ή αγενώς προκλητικά και αν είναι, δεν θα απαντήσω (όχι από αγένεια αλλά από κούραση ή πιο σωστά: από ξεκούραση)…