Μαζεύουμε τα κομμάτια μας.
Κοιμόμαστε πολύ.
Πίνουμε όλους τους «Βόσπορους» σε κόκκινο κρασί (το λευκό δεν το θεωρώ κρασί, αυτό θα το αναλύσω κάποια στιγμή που θα ξαναβρώ τα κέφια μου…).
Το τζάκι καίει σε διπλοβάρδιες…
Εχω «χτίσει» το ΚΟΥΚΟΥ και τα Τζάμπο…
Συνέρχομαι αργά. Εβγαλα και κάτι ψιλοδερματικά. Επόμενο είναι, πάλι καλά που δεν έχω γεμίσει έρπητα...
Ξυρίστηκα…
Με είδα να γερνάω. Αυξήθηκαν και πλήθηναν οι άσπρες τρίχες του κρανίου και πάλι καλά που δεν έχω κληρονομικότητα στη φαλάκρα γιατί θα είχα μείνει γουλί…
Ακούω πάλι μουσική, παίζω ηλεκτρονικά, ΤΡΩΩ, ντύνομαι, θέλω να πάω για ψώνια. Αρχίζω να ξαναζώ…
Κάνουμε σχέδια…
Το Βερολίνο μας περιμένει…
Το είχαμε ξεχάσει εντελώς!
Ούτε σκέψη δηλαδή…
Χαζεύω τα εισιτήρια…
Θέλω να νιώσω το κρύο να μου τρυπάει τα κόκαλα στην Αλεξάντερπλατζ…
Είμαστε ακόμη ζωντανοί!
Βαθιές ανάσες…
Ουουουφ!
Πάει κι αυτό!
Καλές γιορτές λοιπόν!:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά με υγεία, αγάπη και έμπνευση, Άνεμε!
Χρονια πολλα και καλες γιορτες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές γιορτές, χαιρόμαστε που όλα πήγαν καλά και φανήκατε όλοι δυνατοί. Η αξία της υγείας μετατρέπει όλα τα υπόλοιπα σε μηδενικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά να περάσετε. Όταν επιστρέψετε, αν μπορείς, κάνε ένα ποστ με τις εντυπώσεις από το Βερολίνο, στο οποίο όπως μπορώ να καταλάβω ξαναπήγες. Σκέφτομαι να πάω κι'εγώ σε κάποια φάση.
ΑπάντησηΔιαγραφή:))
ΑπάντησηΔιαγραφή