Εβδομάδες χωρίς Ημερολόγιο Καταστρώματος…

…αυτές!

Ισως επειδή συμβαίνουν τόσα πολλά μαζεμένα…

Ισως γιατί όλη μου η ενέργεια διοχετεύεται και αποθέματα δεν υπάρχουν…

Ούτε για την συναυλία των Kaizer Chiefs έγραψα (κι ας την περίμενα «όπως οι άλλοι το Πάσχα»).

Ούτε για τον ΕΝΑ χρόνο της LiFo (παιδιά να τα κατοστίσετε τα χρόνια και να πενταχιλιάσετε τα τεύχη!).

Ούτε για το εξαιρετικό βιβλιο-αφιέρωμα της Athens Voice (ε-ξαι-ρετ-ι-κό!!!) σε μια εποχή που το βιβλίο επιστρέφει.

Ούτε…

Ούτε…

Ούτε…

Ούτε την «μπλογκόσφαιρα» παρακολουθώ πια. Στο Monitor μπαίνω σπάνια. Προτιμώ να κάνω βόλτες στο MySpace. Το βρίσκω πολύ πιο ενδιαφέρον. Εκεί λειτουργούν κοινότητες και παρέες αληθινές. Μπορεί όμως να είναι επειδή πάντοτε μου άρεσαν τα καινούργια «κοσκινάκια» κι επειδή βαριέμαι πολύ εύκολα ειδικά όταν όλα μου φαίνονται αναμενόμενα. Το να ξέρω εκ των προτέρων το τι θα γράψει και τι θα πει ο τάδε μπορεί να με κάνει να κόψω τις φλέβες μου.

Κατά τα άλλα, εκτός από τα δύο περιοδικά που έχω αναλάβει και τα άλλα τρία που θα αναλάβω από τις αρχές του επόμενου χρόνου, ακόμη τρέχω για διαβατήρια, εισιτήρια, ξενοδοχεία…

Συν μια δίκη, προχθές, που μου έσπασε λίγο τα νεύρα αλλά που με παράδωσε και πάλι άσπιλο και αμόλυντο στην κοινωνία!

(Δεν είχα περάσει ΠΟΤΕ στη ζωή μου από ΚΤΕΟ αν και οδηγώ από το 1981! Αυτή ήταν η κατηγορία!)

Οσο για την γιορτή μου;

Τελειώνοντας τη δουλειά κατά τις 10 το βράδυ και πηγαίνοντας κατ’ ευθείαν στο Principal, ην ξέχασα!

Όπως ξεχνώ και όλες τις γιορτές!

Τώρα θα αλλάξω;