Οι δικοί μου...

Υπάρχουν άνθρωποι που μεγαλώνουν ανάμεσα σε ανθρώπους…

Υπάρχουν άνθρωποι που μεγαλώνουν ανάμεσα σε μουσικές…

Υπάρχουν άνθρωποι που μεγαλώνουν ανάμεσα σε ανθρώπους και μουσικές…

Μερικές φορές νομίζω ότι ανήκω στους δεύτερους. Δεν είναι αλήθεια, το ξέρω, δεν παύω όμως να θεωρώ ότι κάποιες μουσικές είναι γονείς μου, κάποια τραγούδια είναι συγγενείς και φίλοι μου, κάποιοι δίσκοι είναι το άλμπουμ με τις φωτογραφίες της ζωής μου…

Στην κορυφή αυτής της μουσικής «οικογένειας» στέκουν εδώ και χρόνια τρεις δίσκοι με όλο τους το περιεχόμενο:

1. Το Αξιον Εστί
2. Ο Σταυρός του Νότου
3. Τα Δέκα Χρόνια Κομμάτια

Ακολουθούν από κοντά…

4. Οι Αχαρνής
5. Το Wish You Were Here
6. To Slow Train Coming
7. To Aqualung
8. To IV των Led Zeppelin
9. To Waiting for the Sun των Doors

Μ’ αυτά μεγάλωσα. Κι ας μην τα ακούω πια. Και ας μην τα έχω καν δίπλα μου! Κάποια τα έχω απορρίψει, κάποια τα εξιδανίκευσα με τον καιρό…

Δεν παύουν όμως να είναι δικά μου και να είμαι δικό τους γέννημα…