Μια Κυριακή...
Το τέλος ενός δρόμου…
Μας κούρασε…
Μας κόστισε…
Κάναμε πολλές φορές πίσω μέχρι να πάμε μπροστά…
Μας τσάκισαν τα νεύρα όσοι δεν ήξεραν τι ήθελαν και δεν μπορούσαν να φανταστούν τι είχαμε στο μυαλό μας…
Μετρήσαμε και ξαναμετρήσαμε τα υλικά και τις δόσεις. Το χώρο που μέσα του μπορούμε να κινηθούμε. Το χρόνο. Την εποχή. Βγήκαν τα μάτια μας πάνω από τον αστρολάβο και τους χάρτες. Βουτηχτήκαμε στις πίσσες και τα μελάνια. Κοιμηθήκαμε πάνω σε πλάνα και κασόχαρτα. Αντιμετωπίσαμε την ματαιότητα. Αυτή δεν την νικήσαμε ούτε και θα την νικήσουμε ποτέ. Αξιζε τον κόπο; Δεν ξέρω… Ούτε και που με νοιάζει. Δεν μετράει έτσι η ζωή. Στο δρόμο κερδίζεις κι από το δρόμο. Όχι από το λιμάνι. Προορισμός –τι όμορφη κοινοτοπία!- είναι το ταξίδι.
Και η Κυριακή.
Η «Κυριακή» που είναι σχεδόν όπως την ονειρευτήκαμε.
Ξεκινάμε και πάλι τώρα. Στο καινούργιο σκαρί. Και ονειρευόμαστε τα επόμενα καινούργια σκαριά που ήδη σχηματίζονται μέσα στο κεφάλι μας.
Ναυπηγοί χάρτινων πλοίων.
Σας ευχαριστώ Γιάννη και Σόνια και Δήμητρα και Αννα και Μενέλαε και Γιούλη και Δώρα και Οδυσσέα και Γιώτα και Ακη και Χάιδω και Γιάννη και Χρίστο και Βαγγέλη και Ελένη και όλοι εσείς που βρεθήκατε στο καρνάγιο…
Κι όλους εσείς που υπομείνατε την κυκλοθυμία μου εδώ μέσα κι εκεί έξω…
Οσοι από εδώ νομίζετε ότι θέλετε και ότι αξίζει να ταξιδέψετε μαζί μας, ευπρόσδεκτοι!
Όπως και οι παρατηρήσεις όσων ξέρουν και θέλουν επίσης…
(Αυτή την εβδομάδα θα υποδεχτούμε ένα ακόμη «καράβι». Ένα «καράβι» με μεγάλη ΨΥΧΗ!!!)
Ναι, χωρίς πάθος δεν υπάρχουμε!
Το εξωφυλλο παντως ειναι πολυ ωραιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχομαι να εχει τα καλυτερα ταξιδια.
Καλη επιτυχια.
*Επ'ευκαιρια, ευχαριστω και για την προ εβδομαδων αναφορα σου σε ενα ποστ μου.
Kράτα μου τευχος ρε ναφ αδέρφι. Πάμε για ταξίδια ονειρεμένα, μέρη αλαργινά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς βρούμε τη δική μας Hi Brazil επιτέλους.
Καλό Ταξίδι Κάπτεν...
Καλοτάξιδο~η
ΑπάντησηΔιαγραφήΑισθητικά προκλητικό, να είναι και αιρετικό...
ΑπάντησηΔιαγραφή