Σηνοθετώντας τον Θάνατο

...αυτό που μας μεγαλώνει είναι, ίσως, η ίδια η παιδικότητα, που μας διώχνει, για να μην, τελικά, εννοήσουμε.

...ο καθένας ζεί με το τρόπο του την αιώνια παραπλάνηση

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Κοντεύω, ζωή να ‘χω, 15 χρόνια στο Net. Εχουν δει τα μάτια μου πολλά… Εχω κάνει κι έχω πάθει… Φάρσες, δράματα, πάθη, έρωτες, γελοιότητες, συναντήσεις, διπλά (και τριπλά και τετραπλά) πρόσωπα, απουσίες, εμφανίσεις, επαναφορές, θανάτους (και «θανάτους»), αναστάσεις (και «αναστάσεις»), μοναξιές, βήμα με βήμα τραγωδίες… Όλα τέλος πάντων που, μέσα σε 15 χρόνια, έχω δει και στον «πραγματικό» κόσμο.

Και τέτοια έχω δει κανα-δύο…

Ψέματα, αλήθεια, hoaxes; Ποιος ξέρει;

Ξέρω μόνο πως και η αυτοκτονία μια σκηνοθεσία είναι! Ένα post για να τραβήξουμε την προσοχή των άλλων! Καμιά φορά η σκηνοθεσία έχει ως φινάλε τον Θάνατο. Άλλες φορές πάλι, όχι!

Ο αυτόχειρας σκηνοθετεί τον θάνατό του…

Σπάνια φεύγει χωρίς ένα (ίσως και περισσότερα) post!

Είτε έφυγε είτε όχι ο Sgoofy είναι το ίδιο…

Αν όχι για εκείνον, σίγουρα για κάποιους από εμάς.

Γιατί το να έχεις δει πολλά δεν σημαίνει ότι παύεις να συγκλονίζεσαι. Ακόμη κι από ένα hoax. Ισως πιο πολύ τότε!

ΥΓ1.
Η ιστορία δείχνει οτι τα online communities μπορεί να γεννούν hoaxes, διπλοπροσωπίες και άλλες "απάτες", ουδέποτε όμως τις συγχώρεσαν. Οσοι έκαναν "εξυπνάδες" το έκλεισαν το "μαγαζάκι" τους καταργώντας ακόμη και το nick τους κάτω απο το βάρος ενός ανυπόφορου κραξίματος.

ΥΓ2.
Αν όλο αυτό γίνει θέμα στο STAR ή όπου αλλού -αν ακόμη χειρότερα είναι "προβοκάτσια"- σε στυλ "αυτοκτονία Ελληνα blogger" θα γίνει της Κολάσεως!

ΥΓ3.
...