δικαίωμά μου
ΘΕΛΩ ΝΑ' ΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ όσο και το λευκό πουκάμισο που φορώ· και ίσιος, παράλληλος με τις γραμές πόχουν τα ξοχόσπιτα κι οι περιστεριώνες, που δεν είναι καθόλου ίσιες κι ίσως γι' αυτό στέκουνε τόσο σίγουρα μες στην παλάμη του Θεού.
Τείνω μ' όλους μου τους πόρους προς ένα — πως να το πω; — περιστρεφόμενο, εκθαμβωτικό εύ . Από το πως δαγκώνω μέσα στο φρούτο έως το πως κοιτάζω απ' το παράθυρο, αισθάνομαι να σχηματίζεται μιά ολόκληρη αλφαβήτα που πασχίζω να βάλω σ' ενέργεια με πρόθεση ν' αρμόσω λέξεις η φράσεις, και την απώτερη φιλοδοξία, ιάμβους και τετράμετρα. Που σημαίνει: να συλλάβω και να πω έναν άλλο, δεύτερο κόσμο που φτάνει πάντα πρώτος μέσα μου. Μπορώ μάλιστα να φέρω μάρτυρες ένα σωρό ασήμαντα πράγματα: βότσαλα που τα ρίγωσαν οι τρικυμιές, ρυάκια μ' ένα κάτι παρήγορο στο κατράκυλητό τους, μυριστικά χορτάρια, λαγωνικά της αγιοσύνης μας. Μιά ολάκερη φιλολογία, οι αρχαίοι Έλληνες και Λατίνοι, οι κατοπινοί χρονογράφοι και υμνωδοί· μιά τέχνη, ο Πολύγνωτος, ο Πανσέληνος: όλοι τους βρίσκονται μεταγλωττισμένοι και στενογραφημένοι μέσα εκεί από το λείο, το χλοερό, το δριμύ και το εκστατικό, που η μόνη γνήσια και αυθεντική τους παραπομπή ενυπάρχει στην ψυχή του ανθρώπου.
Αυτή την ψυχή τη λέω αθωότητα. Κι αυτή τη χίμαιρα, δικαίωμά μου.
Τείνω μ' όλους μου τους πόρους προς ένα — πως να το πω; — περιστρεφόμενο, εκθαμβωτικό εύ . Από το πως δαγκώνω μέσα στο φρούτο έως το πως κοιτάζω απ' το παράθυρο, αισθάνομαι να σχηματίζεται μιά ολόκληρη αλφαβήτα που πασχίζω να βάλω σ' ενέργεια με πρόθεση ν' αρμόσω λέξεις η φράσεις, και την απώτερη φιλοδοξία, ιάμβους και τετράμετρα. Που σημαίνει: να συλλάβω και να πω έναν άλλο, δεύτερο κόσμο που φτάνει πάντα πρώτος μέσα μου. Μπορώ μάλιστα να φέρω μάρτυρες ένα σωρό ασήμαντα πράγματα: βότσαλα που τα ρίγωσαν οι τρικυμιές, ρυάκια μ' ένα κάτι παρήγορο στο κατράκυλητό τους, μυριστικά χορτάρια, λαγωνικά της αγιοσύνης μας. Μιά ολάκερη φιλολογία, οι αρχαίοι Έλληνες και Λατίνοι, οι κατοπινοί χρονογράφοι και υμνωδοί· μιά τέχνη, ο Πολύγνωτος, ο Πανσέληνος: όλοι τους βρίσκονται μεταγλωττισμένοι και στενογραφημένοι μέσα εκεί από το λείο, το χλοερό, το δριμύ και το εκστατικό, που η μόνη γνήσια και αυθεντική τους παραπομπή ενυπάρχει στην ψυχή του ανθρώπου.
Αυτή την ψυχή τη λέω αθωότητα. Κι αυτή τη χίμαιρα, δικαίωμά μου.
Ελύτης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλύτης!
ΑπάντησηΔιαγραφή