Χιόνια στο καμπαναριό…
…και δεν ξέρω τι έκανε όλο το χωριό αλλά εμείς το καταευχαριστηθήκαμε. Τόσο που αποφάσισα να μην πάω στη δουλειά. Ηταν που ήταν τσαγκαροδευτέρα…
Τα παιδιά δεν είχαν ξαναδεί χιόνι –αλλά και να είχαν δεν θα το θυμόντουσαν- και θάμαξαν για μερικά νανοδευτερόλεπτα. Δεν είχε και καμιά εντυπωσιακή χιονοθύελλα να πεις. Τεσπα!
Κατά τα άλλα ο Κακαουνάκης παρέμεινε στις επάλξεις της μαχόμενης αηδίας και η Βέφα στις πολεμίστρες της μαγειρευόμενης τοιαύτης (αηδίας). Απέφυγα μετα δυσκολίας αμφότερους και τους δύο αλλά, πάνω στην προσπέραση, έπεσα στον Αρναούτογλου. Πλαγιομετωπική! Κανονικά! Τότε κατάλαβα ΤΙ ακριβώς υπομένουν τα αποκλεισμένα χωριά της επικράτειας. Γαμώ το χιόνι μου γαμώ!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου