Το ταξίδι προς την Αθήνα και η άφιξη

…

Τετάρτη πρωί.

Κατεβαίνω Θεσσαλονίκη.

Ένα γρήγορο πέρασμα από την εφημερίδα. Μια γρήγορη συνάντηση της ομάδας. Μια γρήγορη ανάθεση ευθυνών στη συντακτική ομάδα του κυριακάτικου περιοδικού. Μια γρήγορη αποδοχή τους. Ένα γρήγορο άγχος. Ένα γρήγορο τηλέφωνο στο Νάσο. Ένα γρήγορο πέρασμα από τον πάγκο με τα βιβλία στην Αριστοτέλους για να πάρω τα «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας» και…

…γρήγορα για τον Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό!

Το τραίνο αναχωρεί στην ώρα του. Κάνει τις στάσεις στην ώρα του και φτάνει 5 λεπτά νωρίτερα στην Αθήνα. Στο μεταξύ, ο Ερνέστο, ο Αλμπέρτο και η «Ποδερόσα» ίσα που έχουν προλάβει να φτάσουν μέχρι τα σύνορα της Αργεντινής…

Μήνυμα από τον Φώτη στο κινητό: «Να περάσω να σε πάρω να πάμε σπίτι ή μήπως προτιμάς βόλτα;»

Απάντηση: «Βόλτα! Βόλτα!»

Τον βρίσκω να με περιμένει έξω από το Σταθμό Λαρίσης.

Ο σάκος δένεται στη μηχανή.

«Τι θέλεις να δεις;»

«Την Ακρόπολη!»

Γέλια!

Ξεκινάμε. Από τη μηχανή λείπει μόνο ο Κάμ-Μπακ!

Τελικά η πείνα με νικάει και για την ώρα που έφτασα (7 το απόγευμα) το μόνο μέρος να φας κάτι της προκοπής στην Αθήνα είναι το ΑΠΛΜΠΙΣ! (το «δικό» μας είναι καλύτερο!!!).

Τρώω τον σκασμό!

Ανοίγουμε συζήτηση για το OPEN, την ανοιχτή οικονομία, τον ανοιχτό κώδικα και την ανοιχτή επιχειρηματικότητα…

Συνεχίζουμε τη συζήτηση πάνω στη μηχανή από Αμπελόκηπους προς Παλλήνη!

Η Αθήνα αδιάφορη! Όπως την είχα αφήσει!

Μας παίρνει ο ύπνος στον καναπέ παρακολουθώντας το τρίτο DVD των live συναυλιών των …AC/DC!