Μεθεόρτιες σκέψεις και ο ...Ακρίδας
Δευτέρα πρωί.
Τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο. Οχι γιατί είναι Δευτέρα ούτε γιατί είναι πρωί. Μπήκαμε στο 2005 και όλοι μου μοιάζουν μουδιασμένοι. Ακούω τις απίστευτες ανοησίες στο ραδιόφωνο (102,5 fm) καθώς οδηγώ από τα Μουδανιά προς τη Θεσσαλονίκη. Για τις εκλογές στην Παλαιστίνη (ο σπουδαρχίδης δημοσιογράφος νομίζει οτι οι εκλογές γίνονται για την ηγεσία του PLO. Κάποιος να του πει οτι γίνονται για την ανάδειξη ηγεσίας της Παλαιστινιακής Αρχής. Λέω να του στείλω SMS αλλά δεν χαλαλίζω ούτε σεντ για τους ανόητους), για τις κινητοποιήσεις των βαμβακοπαραγωγών (γίνομαι έξαλλος με τις «απόψεις» των βουλευτών ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, με την απουσία βουλευτή της ΝΔ διότι τι να πει έτσι όπως τα έκαναν, με τους ίδιους τους βαμβακοπαραγωγούς...), για τη μήνυση κατά της Δόμνας Σαμίου, για το ότι οι Έλληνες δηλώνουν αγχωμένοι με την ανεργία, για τα επεισόδια, χθες, στα γήπεδα. Μια κοινωνία στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού. Αφήνω το αυτοκίνητο στην Τούμπα και συνεχίζω με το «12». Κι εδώ το απροχώρητο σε ακόμη μεγαλύτερη πυκνότητα. Κάνω την καθημερινή μου στατιστική: όλο και περισσότεροι σταυροκοπιούνται κάθε που περνάμε μπροστά από εκκλησία. Μερικοί έχουν αρχίσει να σταυροκοπιούνται και σε άσχετα σημεία, π.χ. μπροστά από την ΕΤ3. Φανερή και η έλλειψη πιτσιρικάδων καθώς άνοιξαν τα σχολεία. Και να σκεφτεί κανείς ότι πλέον δεν υπάρχει ούτε καν το άλλοθι των Εορτών. Νομίζω ότι αυτή η χρονιά θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Τα πράγματα δεν μπορούν να μείνουν άλλο έτσι...
Θα δούμε πράγματα και θάματα!
...
Οι (αμερικάνικου τύπου) Ευαγγελιστές καταφθάνουν!
Σαν τις Ακρίδες!
Ακόμη δεν είδαμε τίποτα!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου