Η πρώτη Δευτέρα μιας Ανοιξης που νομίζαμε πως δεν θα έλθει ποτέ. Το τέλος ενός απο τους πιο σκληρούς μας Χειμώνες.
Βαθιές αναπνοές. Εισπνοή απο τη μύτη, εκπνοή απο το στόμα. Αχόρταγα. Λες και με αυτή την κίνηση θα αλλάξει το δέρμα. Λες οτι θα μείνει ένα άδειο πουκάμισο σε σχήμα ανθρώπου στο πάρκινγκ. Λες οτι το νέο δέρμα να έχει φτερά.

Όσο βάρος μου δίνεται να σηκώσω θα το σηκώσω και μάλιστα πιο ψηλά.
Όσοι ζωή μας δώθηκε θα την ζήσουμε και μάλιστα πιό έντονα.

Είναι ωραία η Ανοιξη. Ακόμη και όταν δεν είναι ωραία.

Μπαίνουμε στον μήνα της Ανάστασης !

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα 15 sites που άλλαξαν το internet

Πως θα έσωζα τους New York Times