Λόφος του Στρέφη
Τελικά είμαστε ό,τι θυμόμαστε όπως λέει και ο Χάρολντ Πίντερ. Συχνά και ο,τι θυμούνται οι άλλοι…
Λόφος του Στρέφη. Ξενοδοχείο «ΔΡΥΑΔΕΣ». Ο Μπραντ Πιτ να παίζει κιθάρα στα σκαλιά. Νεαρό μοντελάκι τότε. Μετά τον είδαμε στο «Θέλμα και Λουίζ» και είπαμε «ρε συ, ο πιτσιρικάς που πίναμε μπύρες». Το ψιλικατζίδικο Καλλιδρομίου και Ζωοδόχου Πηγής. Κάθε μέρα έβρισκες εκεί την Ελένη Ζαφειρίου. Πέθανε πέρσι. Η πιτσαρία του Μάϊνα. Τόνοι από λαζάνια με κιμά έχουν εγγράψει χιλιόμετρα στο πεπτικό μας σύστημα. Ο Λεωνίδας Κύρκος στη συνηθισμένη του βόλτα, έξω από το σπίτι του Χαριλάου Τρικούπη και Καλλιδρομίου, λίγο πριν από το «μπατσάδικο». Σπιτικές μαρμελάδες από τα δέντρα της Καλλιδρομίου. Ο Νίκος ο Κιάος να προσπαθεί να βρει που έχει παρκάρει με ένα ταψί αρνάκι και πατάτες. Το σχολείο μου που έγινε ταβέρνα. 36ο Δημοτικό Σχολείο Εξαρχείων, γνωστό και ως «Αμα Λάχει». Στην αυλή που, 6 χρονών, ερωτεύτηκα για πρώτη φορά. Στην ίδια αυλή μετά από τη μεγάλη διαδήλωση. Ο Φελέκης δίπλα. Παραδίπλα τα σκυλιά της γειτονιάς. Ο Μπαγασάκος. Μετά ο ΕΡΩΔΙΟΣ. Αργότερα ο ΕΝΟΙΚΟΣ του Βαγγέλη. Δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, φρικιά, γατιά, σκυλιά και άλλες πουτάνες. Ολοι μαζί τρελή παρέα. Ο Ιβανούσκος μου. Δύο φορές την ημέρα επίσημη βόλτα για κατούρημα. Τις υπόλοιπες ώρες ελεύθερος στην Καλλιδρομίου. Μέλι και βασιλικός πολτός από τον «Μελά». Καθαρό μέλι, όχι σαν το σημερινό. Παίζαμε σαντούρι και μαντολίνο και λύρα. Ψώνια από το «σούπερ-μάρκετ» του Γρίβα. Τσουρέκια με σοκολάτα από τον Ασημακόπουλο. Το είδα χθες το βράδυ στην τηλεόραση. Εγινε πρόεδρος της ΓΕΣΕΒΕ. Ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο γείτονας. Τον ειδοποιούσα πριν φύγω με το οτομπιάνκι για να βάλει το δικό του. Ένα μαύρο μίνι κούπερ. Εκανε και αυτός το ίδιο. Ο Πλάτωνας και η Λιλίτσα. Ο Μίκυς. Η Λιλή Ζωγράφου και η κόρη της, η Μαρίνα Χατζιδάκη στο μικρό βιβλιοπωλείο της Ζωοδόχου Πηγής λίγο πριν το μπαράκι του Βασίλη. Εκεί που ένα βράδυ τα πίναμε με ένα άλλο αμερικανάκι που μας ζητούσε δανεικά και μας έλεγε ότι είναι ανιψιός του Κόπολα. «Καλά, κι εγώ είμαι εγγονός του Τσε Γκεβάρα» του είχα πει. Μετά τον είδα –κι αυτόν- στο σινεμά. Νίκολας τον έλεγαν. Νίκολας Γκέιτς, Μου χρωστάει ένα χιλιάρικο. Με τους τόκους πόσα είναι; Σε ευρώ;
Ρε τι πάθαμε!
Κι έχω ακόμη να θυμηθώ… Το στόρμινγκ δεν σταματά. Μόνο τα δάχτυλα κουράστηκαν λίγο. 40 χρόνια θυμούνται. Δεν είναι λίγα…
Λόφος του Στρέφη. Ξενοδοχείο «ΔΡΥΑΔΕΣ». Ο Μπραντ Πιτ να παίζει κιθάρα στα σκαλιά. Νεαρό μοντελάκι τότε. Μετά τον είδαμε στο «Θέλμα και Λουίζ» και είπαμε «ρε συ, ο πιτσιρικάς που πίναμε μπύρες». Το ψιλικατζίδικο Καλλιδρομίου και Ζωοδόχου Πηγής. Κάθε μέρα έβρισκες εκεί την Ελένη Ζαφειρίου. Πέθανε πέρσι. Η πιτσαρία του Μάϊνα. Τόνοι από λαζάνια με κιμά έχουν εγγράψει χιλιόμετρα στο πεπτικό μας σύστημα. Ο Λεωνίδας Κύρκος στη συνηθισμένη του βόλτα, έξω από το σπίτι του Χαριλάου Τρικούπη και Καλλιδρομίου, λίγο πριν από το «μπατσάδικο». Σπιτικές μαρμελάδες από τα δέντρα της Καλλιδρομίου. Ο Νίκος ο Κιάος να προσπαθεί να βρει που έχει παρκάρει με ένα ταψί αρνάκι και πατάτες. Το σχολείο μου που έγινε ταβέρνα. 36ο Δημοτικό Σχολείο Εξαρχείων, γνωστό και ως «Αμα Λάχει». Στην αυλή που, 6 χρονών, ερωτεύτηκα για πρώτη φορά. Στην ίδια αυλή μετά από τη μεγάλη διαδήλωση. Ο Φελέκης δίπλα. Παραδίπλα τα σκυλιά της γειτονιάς. Ο Μπαγασάκος. Μετά ο ΕΡΩΔΙΟΣ. Αργότερα ο ΕΝΟΙΚΟΣ του Βαγγέλη. Δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, φρικιά, γατιά, σκυλιά και άλλες πουτάνες. Ολοι μαζί τρελή παρέα. Ο Ιβανούσκος μου. Δύο φορές την ημέρα επίσημη βόλτα για κατούρημα. Τις υπόλοιπες ώρες ελεύθερος στην Καλλιδρομίου. Μέλι και βασιλικός πολτός από τον «Μελά». Καθαρό μέλι, όχι σαν το σημερινό. Παίζαμε σαντούρι και μαντολίνο και λύρα. Ψώνια από το «σούπερ-μάρκετ» του Γρίβα. Τσουρέκια με σοκολάτα από τον Ασημακόπουλο. Το είδα χθες το βράδυ στην τηλεόραση. Εγινε πρόεδρος της ΓΕΣΕΒΕ. Ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο γείτονας. Τον ειδοποιούσα πριν φύγω με το οτομπιάνκι για να βάλει το δικό του. Ένα μαύρο μίνι κούπερ. Εκανε και αυτός το ίδιο. Ο Πλάτωνας και η Λιλίτσα. Ο Μίκυς. Η Λιλή Ζωγράφου και η κόρη της, η Μαρίνα Χατζιδάκη στο μικρό βιβλιοπωλείο της Ζωοδόχου Πηγής λίγο πριν το μπαράκι του Βασίλη. Εκεί που ένα βράδυ τα πίναμε με ένα άλλο αμερικανάκι που μας ζητούσε δανεικά και μας έλεγε ότι είναι ανιψιός του Κόπολα. «Καλά, κι εγώ είμαι εγγονός του Τσε Γκεβάρα» του είχα πει. Μετά τον είδα –κι αυτόν- στο σινεμά. Νίκολας τον έλεγαν. Νίκολας Γκέιτς, Μου χρωστάει ένα χιλιάρικο. Με τους τόκους πόσα είναι; Σε ευρώ;
Ρε τι πάθαμε!
Κι έχω ακόμη να θυμηθώ… Το στόρμινγκ δεν σταματά. Μόνο τα δάχτυλα κουράστηκαν λίγο. 40 χρόνια θυμούνται. Δεν είναι λίγα…
Κρίμα να είναι ορφανό τούτο το ποστ, υποθέτω το πρώτο σου. Ο Λόφος του Στρέφη ε; Λίγο πιο κάτω στη συμβολή με τη Βουλγαροκτόνου ο Βρούτος και απέναντι το Decadence..υπάρχει ακόμα άραγε; Ο Βρούτος ήταν η η τραπεζαρία για το δείπνο μου κάθε βράδυ μια εποχή. Από τότε που άνοιξε κάπου στα τέλη του 70, της δεκαετίας. Ο Σπύρος ο Βέργος στο μπαρ στις αρχές, δεν μπορούσε να κρατηθεί κέρναγε τους πάντες...όλα on the house, τόσο που κόντεψε να πέσει έξω το μαγαζί. Μετά ήρθε ο Γιάννης ο Διρμιτζάκις (ή κάπως έτσι) και έβαλε μια τάξη αλλά και σοφρίτο στο μενου, για το οποίο ήταν πολύ περήφανος. Ραντεβού σχεδόν κάθε βράδυ με το Βλάση τον Μ. τον γιατρό. Απέναντι, ακριβώς απέναντι από την μόνιμη θέση μου στη μπάρα που είχε σχήμα πέταλου , ο μακαρίτης ο Βακαλόπουλος, ο μακα΄ρίτης ο Ρούσος ο Κούνδουρος με τον οποίο συνδεθήκαμε στενά. Με το Βλάση, κολλάγαμε εκεί δίπλα στο στερεοφωνικό-με τις κασέτες-δεν είχαν βγει ακόμα τα cd για να ελέγχουμε το soundtrack της νύχτας με Beatles. Αργότερα, αγόρασε έναν σκαραβαίο, του έβαλε και ένα στεροφωνικό πιο ακριβό από το αυτοκίνητο και κάναμε βόλτες όπου νάναι αμίλητοι, για να ακούμε μουσική...Η βόλτα κρατούσε όσο η μουσική, καμιά φορά μέχρι το πρωι, μέχρι την Κόρινθο μέχρι το ξημέρωμα στην πλατεία στο Κολωνάκι για πρωινό...Απο εκείνη την εποχή δεν θυμάμαι τις μέρες. Μάλλον δεν θα υπήρχαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναυδος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πήγες απο την άλλη πλευρά του Λόφου και μου έφερες φίλους, κοινούς κατα πως φαίνεται. Ο δε Σπύρος και "αφεντικό" στο Ραδιόφωνο για ένα φεγγάρι...
Σιγουρα έχουμε υψώσει ποτήρια εις υγείαν!
Ω!ναι...εις υγείαν ασφαλώς, εις υγείαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράξενο. Θυμάσαι την πρώτη μου αγάπη των Ιβανούσκο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτη σου αγάπη;
ΑπάντησηΔιαγραφή